„Rewolucja zjada własne dzieci”
tu moze być krótkie rozwinięcie
Ludwik XVI
Ludwik XVI Był poczciwcem o dobrym sercu, który za bardzo nie nadawał się na króla. Rządził jednak w najtrudniejszych dla Francji czasach i żywot swój zakończył na gilotynie – nowoczesnym wynalazku, chwalonym przez Robespierre`a. Ta egzekucja przeszła do historii. Jak wyglądały ostatnie dni i śmierć Ludwika XVI?

Rządy Ludwika XVI to czas wielkiego niepokoju we Francji. Na problemy społeczne, związane z rozpadającym się systemem feudalnym i rosnącą rolą stanu trzeciego, nałożyły się trudności gospodarcze, klęski żywiołowe i ogromne długi dworu francuskiego. Nieudolność władcy, nazywanego pogardliwie przez społeczeństwo „ślusarzem”, „obżartuchem” i „myśliwym” oraz zdecydowana niechęć do jego małżonki, Marii Antoniny były jedynie gwoździem do trumny upadającego systemu. Wybuchła słynna rewolucja francuska.

Król oficjalnie został pozbawiony władzy i osadzony w Temple 10 sierpnia 1792 roku. Dzień ten uznaje się za obalenie monarchii we Francji i jest bez wątpienia jednym z ważniejszych w dziejach rewolucji francuskiej. Początkowo nie ujawniło się zbyt wielu zwolenników kary śmierci dla króla, jednak z czasem zaczęło ich przybywać. Ogromny wpływ na nastroje miało odnalezienie w Tuileries dokumentów potwierdzających kontakty Ludwika z Austrią i Prusami. Wyniki ekspertyzy były bardzo ogólne, Konwent uznał jednak, iż kompromitują one władcę i uzasadniają żądanie najwyższej kary.

Proces króla rozpoczął się 11 stycznia 1793 w Konwencie i zyskał nazwę procesu „obywatela Kapeta”. W czasie rewolucji zniesiono wszelkie tytułu arystokratyczne a byłego króla nazywano właśnie Ludwikiem Kapetem, w nawiązaniu do Hugona Kapeta, pierwszego władcy Francji z dynastii Kapetyngów. Ludwik został oskarżony o zdradę stanu. Wśród innych oskarżeń pojawiły się również: organizowanie armii przeciwko ludności Paryża, magazynowanie mąki, kawy i cukru w królewskich magazynach czy sprowokowanie masakry na Polu Marsowym.

Ludwik XVI stał się jedną z pierwszych ofiar Wielkiego Terroru. Po fasadowym procesie ogłoszono wyrok śmierci. Król dowiedział się o tym w Temple od Malesherbesa, który wzruszonym głosem miał powiedzieć „Sire, przegłosowali śmierć!”.

Egzekucja odbyła się 21 stycznia 1793 roku na Placu Rewolucji (wcześniej Placu Ludwika XV, który w 1795 roku zmienił nazwę na Plac Zgody; ta ostatnia nazwa funkcjonuje do dnia dzisiejszego).